Studija profesora Zenzija Grifina i Tomasa Vangermana objavljenja u časopisu “PLOS One” pokazala je da roditeljsko brkanje imena dece nije uvek “frojdovska greška”, tj. nesvesni pokazatelj veće sklonosti jednom detetu, nego na to utiče više faktora kao što su sličnost imena i fizička sličnost dece.
Istraživanje je sprovedeno na 334 osobe koje imaju braću i sestre i koji je trebalo da ocene koliko su im fizički i karakterno slični, kao i učestalost roditeljskih grešaka kada su u pitanju njihova imena.
Učesnike čija braća ili sestre imaju prvo (Džejmi/Džejson) ili poslednje slovo imena isto (Amanda/Samanta) roditelji su češće brkali nego ostale. To se posebno isticalo kod mlađe braće i sestara u porodici, onih koji su bili bliži po godinama i kod dece istog pola.
Većina onih koji su odgovorili da su ih roditelji retko pogrešno nazivali su prvorođeni. Moguće je da to proizlazi iz činjenice da su roditelji njihovo ime najviše puta upotrebili.
Ovim istraživanjem u vodu pada teorija o “frojdovskoj grešci”, tj. teoriji da je roditelj koji često zamenjuje imena u korist jednoga deteta zapravo tom detetu podsvesno skloniji.
Komentari (0)