Poslednjih godina među pedijatrima vlada debata da li je bolje uspavljivati bebe ili ih pustiti da plaču? Neki smatraju da su mala deca “robovi navika” i da će posle nekoliko dana plakanja naučiti da se same uspavaju. Stručnjaci koji zagovaraju ideju da se same uspavljuju, tvrde da bebu ne bi trebalo držati na rukama, dok su protivnici teorije kategorični da majka mora da sluša svoje instinkte i uzme bebu kada smatra da joj je uteha potrebna.
Međutim, nova istraživanja pokazala su da bebe ne vole da budu same! Čak i pošto prestanu da plaču i naviknu na situaciju, to ne znači da se drugačije osećaju. Naučnici su merili nivo hormona stresa kod beba koje plaču i kod onih koje se same uspavljuju i došli do zaključka da je – isti.
Dakle, dete je i dalje nezadovoljno što ga roditelji ne uspavljuju, samo zbog toga ne plače. Tokom istraživanja praćen je nivo hormona stresa i kod majki i kod beba. Većina dece starosti do deset meseci nije moglo sama da se uspava, a majke su bile u drugoj prostoriji dok su bebe plakale. Do treće noći bebe su plakale oko pet minuta, što je značajan napredak u odnosu na 30-minutno plakanje prvog dana.
Međutim, čak i za tih nekoliko minuta nivo koritizola i dalje je bio vrlo visok. Ali, nivo hormona stresa opadao je i kod majki, jer su bile opuštenije misleći da to što bebe ne plaču znači da su srećne. Stručnjaci tvrde da je jedina mana ove studije to što je kratko trajala, pa naučnici nisu mogli da utvrde da li bi se nivo kortizola kod beba smanjio vremenom.
Komentari (0)