U DNK laboratoriji Instituta za sudsku medicinu godišnje se obavi oko 250 testova spornog očinstva, a rezultati pokazuju da svaki treći testirani muškarac nije otac deteta.
Rukovodilac DNK laboratorije na tom Institutu dr Oliver Stojković kazao je da statistike pokazuju da praktično oko 80 muškaraca koji se testiraju u toj laboratoriji dobiju rezultat koji, zapravo, isključuje njihovo očinstvo.
“Na godišnjem nivou, to je praktično svaki treći testirani muškarac. Pri interpretaciji ovih statistika ne smemo zaboraviti da se one odnose na osobe koje već imaju neki razlog da sumnjaju u svoje očinstvo, pa stoga i dolaze na testiranje”, kazao je Stojković, dodajući da je u opštoj populaciji taj broj znatno manji i iznosi oko 10 odsto.
Godišnje oko 100 veštačenja obavi se po naredbi suda, a ostali testovi rade se po privatnim zahtevima stranaka. Među testovima po privatnom zahtevu, najveći broj testova (oko 100 godišnje) se obavlja uz identifikaciju stranaka, u proceduri koja obezbedjuje da kasniji nalazi mogu biti verodostojni dokaz ueventualnom naknadnom sudskom postupku.
Preostalih pedesetak testova godišnje uradi se na materijalu koji se dostavlja u laboratoriju, poštom ili lično.
“Međutim, ovakvi testovi se kasnije ne mogu koristiti kao dokaz na sudu, već samo za rešavanje nekih dilema koje stranke imaju same sa sobom, s obzirom da veštaci Instituta ne mogu biti sigurni od kojih osoba su uzorci konkretno prikupljeni”, objasnio je Stojković.
Kako je naveo, cena DNK analiza iznosi izmedju 12.000 i 60.000 dinara, u zavisnosti od vrste testa, broja i tipa uzoraka koji se analiziraju. Standardna cena veštačenja u sudskom postupku iznosi nešto više od 32.000 dinara.
Utvrđivanje očinstva moguće je i u trudnoći, pa je tako već od devete nedelje moguće uzeti uzorak. To se čini u ginekološkim ordinacijama, a procedura je bezbedna za plod i dalju trudnoću.
Čak i kada “sporni” otac više nije živ, njegovo očinstvo se može testirati na više načina, a najpre uz pomoć njegovih bliskih srodnika.
Očinstvo je moguće utvrditi i ako je pre smrti osoba lečena u nekoj zdravstenoj ustanovi i ukoliko su joj u okviru neke dijagnostičke procedure uzimani isečci nekog tkiva ili organa. “Tada se, na zahtev suda, takvi uzorci mogu preuzeti i analizirati”, kazao je Stojković.
Potom, očinstvo se može utvrditi i ukoliko je telo pokojnika obdukovano na Institutu za sudsku medicinu i ako su prilikom obdukcije iz tela uzeti odgovarajući uzorci krvi koji se mogu po potrebi analizirati. Ako takvih uzoraka nema ekshumacijom, koja se obavlja isključivo po naredbi suda, mogu se prikupiti uzorci zuba, kostiju, bez vremenskog ograničenja.
Na sličan način u sudskom postupku u laboratoriji obavlja se i identifikacija tela preminulih osoba koje ne mogu biti identifikovane na drugi način. Tada se rade isti testovi, ali je način zaključivanja suprotan.
“Mi znamo da je neka nestala osoba na primer dete nekog para ljudi, a DNK analizama pokušavamo da vidimo da li se osoba čiji je uzorak uzet prilikom obdukcije poklapa po DNK analizama sa roditeljima nestale osobe”, kazao je on.
Ako se nalazi podudare, može se izdati potvrda o smrti i obaviti upis u matičnu knjigu umrlih. Godišnje ima između 50 i 80 takvih identifikacija, uglavnom sa teritorije Beograda, ali i iz drugih krajeva zemlje.
Osim na Institutu za sudsku medicinu u Beogradu i Novom Sadu, procedure DNK analize obavljaju se i na Biološkom fakuletu u Beogradu, ali i na nekim privatnim klinikama.
Kako se uzima uzorak
Kada je reč o načinima utvrđivanja očinstva, kao standardni uzorak za DNK analize uzima se bris sluzokože usne duplje, a procedura za uzimanje takvog uzorka je potpuno bezbedna i bezbolna. Rezultati testova su gotovi već za pet do šest sati, tako da se nalaz onima koji se testiraju javlja telefonom najčešće već sutradan, kazao je Stojković.
Komentari (0)