Danas se pod pojmom steriliteta, tj. neplodnosti podrazumeva nemogućnost začeća ili iznošenja trudnoće do termina nakon godinu ili više redovnih seksualnih odnosa bez primene kontraceptivnih sredstava.
Svetska zdravstvena organizacija iznosi podatak o približno 10–15% parova u svetu koji su iskusili neki od oblika nemogućnosti ili otežanog ostajanja u drugom stanju – što bi otprilike značilo da oko 80 miliona ljudi nije u stanju da ostvari roditeljstvo.
Za Vojvodinu kao niskonatalitetno područje nalaze se podaci da oko 17% parova ima problema s ostvarivanjem roditeljstva.
U 30% slučajeva smatra se da je neplodnost isključivo ženskog porekla, a isključivo muškog u 30–40%.
Kad oba partnera imaju probleme, sterilitet se nalazi kod oko 15–30% slučajeva, a nerazjašnjeni uzroci steriliteta beleže se kod 5–10% parova.
Uzroci steriliteta kod žena mogu biti hormonski poremećaji, problemi s jajovodima, problemi s matericom, endometrioza (prisustvo sluznice materice na drugim organima gde se normalno ne nalazi), imunološki problemi ili pak kombinacija ovih faktora.
Muška neplodnost nastaje kao posledica poremećaja produkcije spermatozoida (smanjen kvalitet i/ili kvantitet spermatozoida usled infekcije polnih organa i infektivnih bolesti, endokrinih i imunoloških poremećaja, neadekvatnog stila života i uticaja životne sredine), ali i faktori kao što su impotencija i poremećaji ejakulacije.
O neotkrivenom ili nerazjašnjenom uzroku govori se kad nakon primenjenih svih dijagnostičkih procedura problem steriliteta jednog para ostaje neobjašnjen.
Lečenje steriliteta
Lečenje steriliteta obuhvata niz terapijskih procedura i tehnika kojima se pristupa nakon detaljnih pretraga radi otkrivanja uzroka partnerske neplodnosti.
U slučajevima ženskog steriliteta, ukoliko postoje problemi endokrine prirode, koji se manifestuju problemima s ovulacijom, ide se na korekciju tih problema i stimulisanje ovulacije.
Ukoliko su problemi anatomske prirode (problemi s jajovodima, na grliću ili telu materice), pristupa se operativnom lečenju, najčešće primenom minimalno invazivnih operativnih tehnika, kao što su laparoskopija i histeroskopija.
Često se kombinuje i operativno lečenje i primena lekova, bilo u cilju stimulacije produkcije jajne ćelije ili u cilju razrešavanja zdravstvenih problema kao što je endometrioza.
Slučajevi muškog steriliteta, nakon detaljne urološke analize, leče se primenom lekova (antibiotici, kompleksi vitamina, minerala i amino-kiselina, stimulatori produkcije spermatozoida) ili operativnim procedurama.
Ukoliko se ovakvim načinima lečenja ne mogu postići adekvatni rezultati, pristupa se metodama potpomognute reprodukcije. To su intrauterina inseminacija ili vantelesna oplodnja.
Intrauterina inseminacija podrazumeva "ubacivanje" prethodno laboratorijski obrađenih spermatozoida u materičnu šupljinu.
Ova metoda se sprovodi u slučajevima nešto lošijeg nalaza spermograma partnera, u slučajevima postojanja problema na nivou grlića ili u slučajevima postojanja steriliteta nepoznatog uzroka.
Program vantelesne oplodnje obuhvata niz koraka i postupaka kao što su hormonska stimulacija jajnika, praćenje rasta folikula (u kojima se razvija jajna ćelija), dobijanje jajnih ćelija i njihovo spajanje sa spermatozoidima (na dva načina, klasična vantelesna oplodnja – sami se spajaju u laboratorijskim uslovima ili ICSI metoda – odabira se jedan spermatozoid koji se direktno ubacuje u jednu jajnu ćeliju).
Komentari (0)