Akušeri i babice trebali bi pričekati nekoliko minuta nakon porođaja, a tek onda stegnuti i odseći pupčanu vrpcu novorođenog deteta. Na ovaj način beba se može zaštititi od mogućih posledica, upozorava dr. David Hutchon u članku objavljenom u British Medical Journalu.
Dr. Hutchon je i sam akušer u britanskoj bolnici Memorial Hospital. No, ni u V. Britaniji ni u mnogim drugim zemljama još se ne poštuju uputstva WHO-a o kasnijem podvezivanju i sečenju pupčane vrpce.
Preranim podvezivanjem i sečenjem pupčane vrpce moglo bi doći do znatnog gubitka krvi. Recimo, ranim podvezivanjem pupčane vrpce novorođenče ostaje bez 54 do 160 ml krvi, što je gotovo polovina ukupnog volumena krvi u doba rođenja. Ovu količinu možemo uporediti s gubitkom dve litre krvi u odrasle osobe, koja ima otprilike pet litara krvi. Treba imati na umu da gubitak eritrocita povećava rizik od određenih neonatalnih komplikacija za 50 posto, te je povezan s povećanim rizikom od anemije u detinjstvu.
“Podvezivanje pupčane vrpce koja još uvek pulsira neopravdana je intervencija. Pokazuje nedostatak truda od strane ginekologa koji se strogo drže starih uputstava. Kako bismo sprečili moguće štete koje će ova praksa doneti bebama u budućnosti, treba što pre uvesti promene”, upozorava dr. Hutchon.
Trenutna praksa
Prema trenutnoj bolničkoj praksi, podvezivanje i sečenje pupčane vrpce često se događa dok pupčana vrpca još pulsira, odnosno onda kada je novorođenče sposobno samostalno disati i kada je završeno njegovo prilagođavanje uslovima izvan maternice. Danas se generalno smatra da rano podvezivanje nije štetno za majku i dete.
Komentari (0)