I inteligentna deca imaju disleksiju

Iako ove teškoće mogu da se uoče već na početku školovanja, dijagnoza se obično postavlja tek pred kraj drugog razreda. Tada se definitivno primećuje odstupanje od nivoa čitačkih sposobnosti vršnjaka.

– Disleksija i disgrafija su najčešći razvojni poremećaji sa kojima se susrećemo na početku školovanja – kaže Violeta Pravdica, logoped Doma zdravlja Voždovac. – Smetnje se ispoljavaju u oblastima tečnosti i brzine čitanja i pisanja, kao i tačnosti razumevanja pročitanog. Međutim, vrlo je bitno da se razlikuju deca sa nesavladanom tehnikom čitanja od deteta sa disleksijom. Za dete sa disleksijom je karakteristično da stalno pravi iste greške u čitanju bez obzira na to što se primenjuje dobra metoda u njegovom savladavanju.

S obzirom na to da su simptomi disleksije vrlo složeni i brojni, dešava se da ih ne prepoznaju roditelji i učitelji.

– Nije retkost da simptome teškog savladavanja čitanja i pisanja roditelj i učitelj pripisuju lenjosti i nestašluku deteta – kaže Pravdica. – Ove poteškoće u učenju uglavnom su jako izražene i dugo traju, tako da je neophodno da se prevaziđu uz odgovarajući metod učenja.

Disleksija nije bolest i ne leči se u doslovnom smislu te reči. Uzrok njene pojave nije sasvim jasan, ali se zna da ona pogađa gotovo 10 odsto mališana. Javlja se i među nadarenom, kreativnom i uspešnom decom.

– Važno je da se istakne da disleksija i disgrafija nisu rezultat smanjene inteligencije, a nisu ni problem ponašanja i motivacije – kaže Pravdica. – Zato njihovu dijagnostiku i tretman može da ustanovi jedino logoped. Tretman se sprovodi individualno, uz saradnju sa učiteljima, školskim psiholozima i roditeljima. Učitelji su u obavezi da prilagode i modifikuju svoj način rada u odnosu na sposobnosti i potrebe svakog deteta.

Disleksiju je moguće potvrditi na osnovu “slovkanja” i nepovezivanja reči pri čitanju. U slučaju disgrafije dolazi do izostavljanja, zamene slova ili slogova, neurednog rukopisa, mešanja velikih i malih slova, nepravilne veličine i oblika slova, nedovršenih slova, smanjene brzine pisanja ili prepisivanja, opšte nečitljivosti, zgrčenih prstiju prilikom pisanja. Na ovaj poremećaj ukazuju i neobičan položaj tela, ručnog zgloba i papira prilikom pisanja. Zatim, nepotrebno brisanje napisanog, dete se često zbunjuje bez vidljivog razloga, nejasna artikulacija levo-desno, teškoće u verbalnom izražavanju. Mogu da budu prisutne i poteškoće s oblačenjem, obuvanjem, vezivanjem pertli…