Vekovima unazad žene su tražile način da olakšaju porođaj i reše se bolova. Do 1800. godina, većina žena se porođala kod kuće, uz pomoć drugih žena i lokalne babice. Žene su uglavnom trpile porođajne bolove i to prihvatale kao deo života.
Foto: PrintScreen
Anestezija za vreme porođaja postala je popularna 1850. godina, nakon što je kraljica Viktorija koristila etar tokom porođaja. U to doba, anestezija je podrazumevala upotrebu bilo kog leka koji bi izazvao nesvesticu. Skoro 70 godina kasnije, druga vrsta anestetika postala je izbor za porođaj – POLUBUDNI SAN (sumračni san ili u originalu twilight sleep).
Šta je POLUBUDNI SAN?
Dammerschlaf (dama koja spava), kako su ga nazivali nemački lekari koji su ga koristili u svojim klinikama, bio je lek koji je ublažavao bol, ali i potpuno brisao sećanje i period za vreme porođaja. Prvi put ova anestezija koristila se 1902. godine.
Ova vrsta anestezije nije u početku bila popularna i nailazila je na skepticizam. Anestezija ove vrste bila je odbijana pogotovo u SAD-u. Opasnosti i ozbiljni neželjeni efekti upotrebljenih lekova navedeni su kao razlozi zbog kojih, tada su smatrali, nikako ne bi smeli da se koristite tokom porođaja. NJihove strepnje potvrđene su decenijama kasnije.
.jpg)
Foto: PrintScreen
Bez obzira na to, bogate žene su putovale u Nemačku, privučene idejom „bezbolnog porođaja”. Vremenom su lekari koji su ga koristili ovu anesteziju usavršavali svoje metode. Pročulo se o svemu nakon 1914. godine kada su dva američka novinara otišla su u Nemačku da izveštavaju o tome za popularni ženski časopis.
Članak je opisao luksuz koji pruža klinika, saosećajne lekare koji rade i, što je najvažnije, pisali su kako su žene spavale tokom porođaja. Sve je predstavljeno kao čudesno otkriće.
Da bi se postigao bezbolan i nesvesni porođaj POLUBUDNOG SNA, kombinovana su dva leka morfijum i skopolamin.
Posledice ove anestezije
Žene su tokom porođaja bile su polusvesne, hodale su i nisu se kontrolisale jer bile omamljene. Ovo njihovo stanje često je dovodilo i do nesavesnog lečenja i lošeg tretnama porodilja.
.jpg)
Foto: PrintScreen
Tokom polubudnog sna žena bi često bivala zaslepljena i prekrivena peškirima preko glave kako bi sprečili povrede, stavljali bi ih u krevete za porođaj – vrlo uske i ograđene, kako ne bi padale. Često bi žene imale teške reakcije te bi bile u delirijumu, vrištale bi i samopovređivale se. To je trajalo dugo koliko i delovanje samih lekova, tačnije do kraja porođaja. Bebe su takođe bile značajno pogođene upotrebom ove anestezije. Lekovi bi prošli kroz placentu i ulazili u bebin centralni nervni sistem. Bebe su se rađale drogirane i ne bi mogle normalno da dišu.
Prestanak prakse usledio dolaskom hipi pokreta
Uprkos tome, polubudni san se i dalje koristio za porođaj sve do sredine prošlog veka, kada su žene počele da se sećaju svojih iskustava. Govorile su o tome i medicinske sestre i drugi koji su bili svedoci traumatičnih „bezbolnih porođaja”, a sve je opisano i objavljeno u popularnom časopisu Ladies Home Journal 1958. godine.
Praksa je jenjavala, a dolaskom hipi pokreta na scenu i akcentovanja prirode i svega prirodnog ova vrsta anestezije totalno je isčezla.
Prema iskustvama majki porođaj anestezijom polusvesnog sna nije bio potpuno bezbolan. Iako su doktori tvrdili da će anestezija obezboliti porođaj, tvrdnje porodilja bile su suprotne. Bebe su često rađane forcepsom, a većina majki imala je postraumatske stres od događaja koje su imale. Srećom ova praksa je nestala je iz porodilišta sedamsesetih godina.
Komentari (0)